Ben Diony.
Birileriyle hep konuştum. Hep birileri oldu.
Ama nedense hep 'birileri' olarak kaldılar. Nedense. Neden?
Köy'deyim.
Bahsettiğim biriler Köy'den değil. Başka şehirlerden. Konuş konuş nereye kadar. Biryerden sonra görüşmek istiyor insanın canı. Daha da kötüsü, aşık olmak için yanyana olmak şart değil! Uzaktan uzağa aşık olup görüşemeyince sinirleniyorum. Aşık olmak için değil ama, aşk yaşamak için yanyana olmak şart. En azından arasıra görüşmek istiyor insan.
O da aynı şekilde oldu. Uzaktan uzağa bi Köy'lüye aşık oldu. Canı çekti.
Ve o kadar. Olduğu gibi bitti.Üzüldüm haliyle. Sürekli aynı şeyler çünkü.
Köy'den nefret ettiğimi tekrar tekrar söyleyebilirim.
Köy'den nefret ediyorum.
Köy'den nefret ediyorum.
Köy'den nefret ediyorum.
Köy'den nefret ediyorum.
Köy'den nefret ediyorum.
Köy'den nefret ediyorum.
Köy'den nefret ediyorum.
Köy'den nefret ediyorum.
Köy'den nefret ediyorum.
Köy'den nefret ediyorum.
Köy'den nefret ediyorum.
Köy'den nefret ediyorum.
Ben Fiona.
YanıtlaSilBenim asıl sorunum Köy'ümle değil. Köy'üm beni koruyor ve kucaklıyor. Benim sorunumun kaynağı; sınırlar.
Olay mahallindeki sarı çapraz şeritler gibi korkularım. Sınırlardan taşmak istiyorum. Belki zamanı geldiğinde. Daha başka bir Köy'de.
Aşık olmak için değil ama, aşk yaşamak için yanyana olmak şart. İşte bu ya, sevgilime bunu anlatamıyorum.. Beni anlayan birinin olması güzel...
YanıtlaSil